pwd (print working directory) – wyświetla pełną, absolutną ścieżkę katalogu, w którym aktualnie znajduje się powłoka.
Zastosowania: skrypty potrzebujące bieżącej ścieżki, diagnostyka, potwierdzenie kontekstu pracy.
Dostępne jako builtin w bash, zsh, ksh, fish oraz jako program /bin/pwd (GNU coreutils); implementacje mogą się różnić w szczegółach (np. rozwiązywanie dowiązań symbolicznych).
Builtin vs /bin/pwd: W powłokach używana jest wersja builtin, szybsza i zawsze zgodna z $PWD. Program /bin/pwd może zwrócić inny wynik przy nietypowych mountach/chrootach.
Zmienne środowiskowe:$PWD przechowuje bieżącą ścieżkę logiczną; w bash jest aktualizowana automatycznie.
Rozwiązania symbolicznych: Opcja -P jest przydatna w skryptach, które muszą znać faktyczną lokalizację plików.
Uprawnienia: Brak uprawnień do katalogu nadrzędnego może uniemożliwić poprawne rozwiązanie ścieżki fizycznej.
Zachowanie w podpowłoce: Wartość jest niezależna w każdej powłoce; zmiana katalogu w jednej nie wpływa na drugą.